×

UWAGA

W związku z dużym zainteresowaniem naszymi produktami mamy opóźnienia w realizacj. Robimy co możemy żeby jak najszybciej zrealizować Państwa zamówienia i odpowiedzieć na zapytania. Przepraszamy i dziekujemy za wyrozumiałość.

Drogi oddechowe

I. Ochrona Dróg Oddechowych - Podstawowe informacje
Bezwzględny obowiązek stosowania środków ochrony układu oddechowego (ŚOUO), masek chemicznych w trakcie pracy:

  • kiedy zawartość tlenu w wydychanym powietrzu utrzymuje się na poziomie niższym niż 17% jego składu,
  • w momencie gdy stężenie groźnych substancji w powietrzu przekracza NDS, czyli najwyższe dopuszczalne stężenia dla tych substancji,
  • W sytuacji gdy temperatura wdychanego powietrza przekracza dopuszczalną normę pozwalającą na wykonywanie obowiązków zawodowych.


Jest to sprzęt odpowiedzialny za ochronę dróg oddechowych przed substancjami chemicznymi oraz pyłami. Zalicza się do III kategorii zgodnie z dyrektywą 89/686/EWG, a więc należy do środków związanych z największym ryzykiem utraty zdrowia. Powodem takiego zakwalifikowania jest fakt, iż wchłanianie groźnych dla organizmu substancji chemicznych może spowodować liczne choroby zagrażające życiu i zdrowiu pracownika.

Podział sprzętu ochrony dróg oddechowych

Jest on określony przez normę PN-EN 133 (Sprzęt ochrony układu oddechowego. Podział). Oparty jest na dwóch głównych grupach zagrożeń dla układu oddechowego:

  • niedobór tlenu w powietrzu (mniej niż 17% jego składu),
  • obecność w powietrzu szkodliwych substancji, takich jak gazy, pyły, opary i inne.


Zgodnie z powyższą klasyfikacją dopuszczalne są dwie główne metody ochrony dróg oddechowych:

  • dostarczanie powietrza ze czystego źródła za pomocą sprzętu izolującego,
  • oczyszczanie wdychanego powietrza z wykorzystaniem sprzętu oczyszczającego.


Sprzęt oczyszczający
Są to wszelkie urządzenia odpowiedzialne za oczyszczanie wdychanego powietrza ze szkodliwych substancji chemicznych i pyłów. Powietrze oczyszczanie jest dzięki wykorzystaniu:

  • pochłaniaczy umożliwiających zatrzymywanie substancji chemicznych w gazowym stanie skupienia, wykorzystujących reakcje chemiczne,
  • filtrów zatrzymujących cząsteczki stałe, czyli pyły oraz kropelki cieczy w formie aerozolu, czyli mgły,
  • filtropochłaniaczy, które są praktyczną kombinacją dwóch poprzednich kategorii.


Należy jednocześnie pamiętać, że wymienione wyżej akcesoria nie stanowią samodzielnej ochrony. Konieczne jest ich uzupełnienie o część twarzową. Wyjątkiem są w tym przypadku wyłącznie przeciwpyłowe półmaski jednorazowe.

Z uwagi na typ części twarzowej sprzęt ochrony dróg oddechowych można podzielić w następujący sposób:


Warto zaznaczyć, że tego typu sprzęt oczyszczający może być doposażony elementami wspomagającymi bądź wymuszającymi przepływ powietrza.

Sprzęt izolujący
To akcesoria gwarantujące dopływ świeżego powietrza z niezależnego źródła, dzięki czemu możliwe jest zabezpieczenie się przed wdychaniem do płuc szkodliwego powietrza obecnego w danym miejscu pracy.


Sprzęt ten możemy zastosować w następujących sytuacjach:

  • dostępna jest zbyt mała ilość tlenu w powietrzu - poniżej 17%,
  • nie znamy dokładnego stężenia szkodliwych substancji w powietrzu lub jest ono bardzo duże,
  • groźna substancja w postaci gazu nie emituje zapachu,
  • filtracja okazuje się nieskuteczna wobec panujących w powietrzu zanieczyszczeń.


Sprzęt znajdujący się w tej kategorii można podzielić na dwie grupy:

  • autonomiczna (aparaty butlowe lub regeneracyjne),
  • stacjonarna (wężowe aparaty sprężonego powietrza).


Sprzęt ucieczkowy
Jest to osobna grupa ochron dróg oddechowych. Produkty z tej kategorii przeznaczone są do stosowania w trakcie ewakuacji z zagrożonej strefy. Nie wykorzystuje się tych produktów w pracy, lecz w nagłych przypadkach, kiedy konieczne jest błyskawiczne opuszczenie skażonego środowiska.

II. Klasyfikacja filtrów i pochłaniaczy
W poniższej tabeli zostały zaprezentowane symbole literowe i kolory stosowane do oznaczania filtrów i pochłaniaczy zależnie od przeznaczenia.



Symbol

Kolor

Przeznaczenie

A

brązowy

gazy oraz opary organiczne o temperaturze wrzenia pow. 65oC

AX

brązowy

gazy oraz opary organiczne o temperaturze wrzenia poniżej 65oC

B

szary

gazy oraz opary nieorganiczne, z wyłączeniem tlenku węgla, w tym m.in. chlor czy siarkowodór

E

żółty

gazy oraz opary kwaśne, w tym m.in. dwutlenek siarki

Hg

czerwony

opary rtęci

K

zielony

amoniak oraz organiczne pochodne amoniaku

NO

niebieski

tlenki azotu

P

biały

pyły oraz aerozole ciekłe

SX

fioletowy

substancje wskazane przez producenta, tzw. pochłaniacze specjalne


Podział pochłaniaczy gazowych
Produkty odpowiedzialne za pochłanianie gazów podzielone są na 3 klasy ochronne:

  • klasa 1 - znajdują się w niej pochłaniacze o niskiej pojemności sorpcyjnej, które wykorzystuje się do ochrony przed gazami bądź parami o stężeniu objętościowym w powietrzu nie większym niż 1.000 ppm (0,1%),
  • klasa 2 - znajdują się w niej pochłaniacze o średniej pojemności sorpcyjnej, które wykorzystywane są do ochrony przed parami bądź gazami o objętościowym stężeniu w powietrzu nie większym niż 5.000 ppm (0,5%),
  • klasa 3 - znajdują się w niej pochłaniacze o wysokiej pojemności sorpcyjnej, które wykorzystywane są do ochrony przed parami lub gazami o objętościowym stężeniu w powietrzu do 10.000 ppm (max. 1%).


Podział filtrów Aby zmierzyć skuteczność filtracji wykorzystuje się standardowe aerozole, a więc mgłę oleju parafinowego, i chlorek sodu. Produkty filtrujące podzielone są pod katem skuteczności filtrowania na 3 główne klasy ochronne:

  • klasa 1 - (P1) - skuteczność filtracji na poziomie 80% - produkty znajdujące się w tej kategorii stosowane są do ochrony przed cząsteczkami stałymi o niskiej toksyczności (NDS≥2mg/m3),
  • klasa 2 - (P2) - skuteczność filtracji na poziomie 94% - produkty znajdujące się w tej kategorii wykorzystywane są do ochrony przed stałymi i ciekłymi cząstkami o niskiej lub średniej toksyczności (NDS≥0,05mg/m3),
  • klasa 3 - (P3) - skuteczność filtracji na poziomie aż 99,95% - produkty znajdujące się w tej kategorii wykorzystywane są do ochrony przed stałymi i ciekłymi cząstkami o wysokiej toksyczności (NDS<0,05mg/m3).


Filtrujące półmaski przeciwpyłowe
Akcesoria te dzieli się pod względem skuteczności filtrowania na 3 klasy ochronne:

  • klasa 1 - (FFP1) - skuteczność filtracji na poziomie 80% - produkty znajdujące się w tej kategorii wykorzystywane są do ochrony przed stałymi i ciekłymi cząstkami o niskiej toksyczności (NDS≥2mg/m3), jeżeli maksymalne stężenie wynosi najwyżej 4xNDS,
  • klasa 2 - (FFP2) - skuteczność filtracji na poziomie 94% - produkty znajdujące się w tej kategorii wykorzystywane są do ochrony przed stałymi i ciekłymi cząstkami o niskiej bądź średniej toksyczności (NDS≥0,05mg/m3), jeżeli maksymalne stężenie wynosi najwyżej 10xNDS,
  • klasa 3 - (FFP3) - skuteczność filtracji na poziomie 97% - produkty znajdujące się w tej kategorii wykorzystywane są do ochrony przed stałymi lub ciekłymi cząstkami o wysokiej toksyczności (NDS<0,05mg/m3), jeżeli maksymalne stężenie wynosi najwyżej 20xNDS.


Dodatkowe na półmaskach filtracyjnych znajdują się następujące oznaczenia:

  • C - dodatkowy wymóg odpowiedniej pyłochłonności sprawdzany pyłem węglowym,
  • D - dodatkowy wymóg odpowiedniej pyłochłonności sprawdzany za pomocą pyłu dolomitowego,
  • S - półmaski wykorzystywane wyłącznie do filtracji cząstek stałych (np. pył lub dym),
  • SL - półmaski przeznaczone do filtracji zarówno cząstek stałych (pył, dym), jak i cząstek ciekłych (mp. mgła).


Filtrujące półmaski przeciwpyłowe nie posiadają jednolitego kodu kolorów. Poza właściwościami filtrującymi, wiele masek pochłania także groźne substancje chemiczne, jednak wyłącznie w stężeniach poniżej NDS i wykorzystywane są głównie do neutralizacji nieprzyjemnych i mało komfortowych zapachów.


III. Podstawowe pojęcia.

  • NDS - Najwyższe Dopuszczalne Stężenie. Jest to średnia ważona wartość stężenia, którego oddziaływanie na pracownika przez 8 godzin dziennie przy przeciętnym tygodniowym wymiarze pracy określonym w Kodeksie Pracy przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno doprowadzić do pojawienia się negatywnych zmian w jego stanie zdrowia oraz stanie zdrowia jego potomstwa.
  • NDSP - Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Pułapowe. Jest to wartość stężenia, które z uwagi na życie lub zdrowie pracownika nie może być w żadnym momencie przekroczone w środowisku jego pracy.
  • NDSCh - Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Chwilowe. Jest to średnia wartość stężenia, która nie powinna powodować negatywnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w konkretnym środowisku krócej niż przez 15 minut, maksymalnie dwa razy w ciągu zmiany i w odstępie czasu mniejszym niż godzina.
  • Aktualnie obowiązujące wartości NDS, NDSP i NDSCh publikowane są w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej dotyczących dopuszczalnych stężeń oraz natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
  • Wskaźnik ochrony - informuje o tym ile razy zmniejszy się zanieczyszczenie powietrza po przejściu przez sprzęt oczyszczający (np. maska przeciwpyłowa pochłaniaczem). Wskaźnik ochrony związany jest z przedostawaniem się zanieczyszczeń do wnętrza maski. Może być spodziewany (APF) lub nominalny (NPF).
  • APF - spodziewany wskaźnik ochrony (Assigned Protection Factor). Jest to poziom ochrony układu oddechowego w określonym środowisku pracy, który może zostać osiągnięty przez odpowiednio wyszkolonych oraz kontrolowanych pracowników. Poziom ochrony w rzeczywistym miejscu pracy niejednokrotnie może być o wiele niższy niż zamierzony w symulacjach przeprowadzonych w warunkach laboratoryjnych. Przy wyborze sprzętu oczyszczającego konieczne jest kierowane się wartościami APF.
  • NPF - Nominalny wskaźnik ochrony (Nominal Protection Factor). Teoretyczny poziom ochrony gwarantowany przez sprzęt ochrony dróg oddechowych, który został stworzony na podstawie pomiarów przeprowadzanych w warunkach laboratoryjnych.


IV. Dobór środków ochrony układu oddechowego
Podczas doboru optymalnej ochrony dróg oddechowych konieczne jest uwzględnienie poniższych czynników:

  • Ilość tlenu we wdychanym powietrzu - jeśli zawartość tlenu zachowana jest na poziomie niższym niż 17% bądź też istnieje ryzyko przekroczenia tej granicy, konieczne jest zastosowanie jedynie sprzętu izolującego (maski z doprowadzeniem sprężonego powietrza z zewnątrz bądź aparaty butlowe).
    Użytkownik musi mieć jednak na uwadze fakt, iż zawartość tlenu może ulegać dynamicznemu obniżaniu, miedzy innymi w ograniczonych przestrzeniach (kanały, zbiorniki, studzienki), lub w momencie gdy tlen może zostać wyparty przez gaz innego typu.
  • Forma zanieczyszczeń - konieczne jest zweryfikowanie czy zanieczyszczenia występują w postaci:
    • pyłów bądź aerozoli na bazie wody (wówczas należy stosować filtry do cząsteczek stałych - S),
    • gazu i pary (wówczas należy stosować pochłaniacze),
    • aerozolu z ciekłą fazą rozproszoną (wówczas konieczne jest stosowanie filtrów do cząstek stałych i cieczy - SL),
    • połączenia aerozoli, gazów i par (wówczas należy stosować filtropochłaniacze).
  • Rodzaj niebezpiecznej substancji - na samym początku niezbędne jest zidentyfikowanie niebezpiecznych substancji. W przypadku gdy rodzaj zanieczyszczeń nie jest znany nie można zastosować sprzętu oczyszczającego. Zaleca się wykorzystanie sprzętu izolującego.
  • Stężenie niebezpiecznej substancji - na danym stanowisku pracy niezbędne jest dokonanie pomiaru średniej ważonej stężenia szkodliwej substancji w trakcie 8-godzinnego czasu pracy. Wyniki pomiaru należy zestawić z NDS dla konkretnej substancji. W momencie gdy otrzymany wynik pomiaru będzie niższy niż NDS - nie ma konieczności ochrony dróg oddechowych. Jeżeli natomiast otrzymany wynik przekracza NDS niezbędne jest dobranie odpowiedniej ochrony.
  • Czy substancja niebezpieczna ma woń bądź smak - w momencie gdy substancja jest pozbawiona zapachu zalecane jest stosowanie sprzętu izolacyjnego, ponieważ przy zastosowaniu sprzętu oczyszczającego użytkownik nie będzie w stanie zweryfikować czy doszło do przebicia pochłaniacza.


Dobór filtra
Na samym początku niezbędne jest obliczenie minimalnej wartości wskaźnika ochrony poprzez podzielenie stężenia substancji przez odpowiadający jej NDS. W momencie gdy obliczymy minimalną wartość wskaźnika ochrony konieczne będzie dokonanie wyboru klasy i rodzaju sprzętu ochrony układu oddechowego, w taki sposób, aby sprzęt ten posiadał wyższy poziom wskaźnika ochrony AFP.

Dla przykładu:
Wykryto substancję zanieczyszczającą w formie pyłu, zmierzono stężenie 4,8 mg/m3 dzięki średniej ważonej. NDS dla tej substancji wynosi 0,6 mg/m3. Minimalny wskaźnik ochrony wynosi więc 4,8/0,6=8. Dobieramy sprzęt, dla którego AFP jest większe niż 8, a więc sprzęt chroniący, którego parametry odpowiadają 8 x NDS.

Dobór pochłaniacza
Kiedy już zidentyfikujemy typ substancji szkodliwej konieczne jest dobranie typu pochłaniacza odpowiedniego dla tej substancji, a następnie dobranie klasy ochrony pochłaniacza. Za każdym razem użytkownik musi mieć pewność, że konkretny pochłaniacz został przetestowany przez producenta oraz uzyskał akceptację pracy z daną substancją.
Następnie niezbędne jest obliczenie minimalnej wartości wskaźnika ochrony, dzięki podzieleniu stężenia substancji przez jej NDS. Kiedy już obliczymy minimalną wartość wskaźnika ochrony, konieczne będzie dokonanie wyboru rodzaju sprzętu ochrony układu oddechowego w taki sposób, aby urządzenia te posiadały wyższy poziom ochrony AFP.

Dla przykładu: substancją zanieczyszczającą jest aceton. Za pomocą średniej ważonej obliczono stężenie, które wynosi 3000 mg/m3. NDS dla tej substancji wynosi 200 mg/m3, a więc minimalny wskaźnik ochrony to 3000/200=15. Konieczne jest dobranie sprzętu, dla którego AFP jest większe niż 15 (15 x NDS).


V. Innego rodzaju czynniki, które mają wpływ na dobór sprzętu

  • Intensywność pracy - im większy stopień wysiłku przy pracy tym większa ilość powietrza, które jest wdychane przez pracownika. Taka sytuacja może doprowadzić do wzrostu oporów oddychania.
    Konieczne jest w tym przypadku np. wykorzystywanie filtrów o dużej pyłochłonności, które zapobiegają szybkiemu wzrostowi oporów oddychania w miarę zanieczyszczania się powietrza. W wielu przypadkach stosuje się również systemy z nawiewem powietrza.
  • Temperatura otoczenia oraz jego wilgotność - przy podwyższonej temperaturze na stanowisku pracy poziom wysiłku pracownika jest o wiele wyższy, zwłaszcza przy dodatkowej dużej wilgotności. W tym przypadku stosuje się te same rozwiązania, które zaleca się przy wyższej intensywności pracy.
    Dodatkowo warto mieć na uwadze, że wyższa temperatura wraz z wyższą wilgotnością może wpłynąć na skrócenie czasu działania pochłaniacza.
  • Czas pracy - w wielu przypadkach możliwy czas użytkowania sprzętu ochrony dróg oddechowych jest ograniczona cechami samego sprzętu. Dla przykładu aparat oddechowy butlowy ma ograniczenie w postaci limitu powietrza w butlach. Podwyższona koncentracja niebezpiecznej substancji wpływa na skrócenie czasu użytkowania pochłaniacza. Gdy czas pracy jest wyraźnie dłuższy niż standardowo, konieczne jest stosowanie wysokiej jakości sprzętu, który wpłynie pozytywnie na komfort użytkowania. Polecane jest również zastosowanie systemu z nawiewem powietrza.
  • Widoczność - każdy typ ochrony dróg oddechowych zmniejsza pole i kąt widzenia. Dotyczy to przede wszystkim przeciwpyłowych masek pełnotwarzowych. Powinny być one wyposażone w wizjer o szerokim polu widzenia.
  • Komunikacja - należy pamiętać o tym, że części twarzowe wyraźnie zniekształcają głos, jednak komunikowanie się jest możliwe, przede wszystkim w miejscu o niskim natężeniu hałasu i przy niewielkich odległościach między pracownikami. Wiele z urządzeń ma wbudowaną membranę, która ułatwia prowadzenie rozmów.
  • Mobilność - użytkownicy sprzętu ochrony dróg oddechowych muszą mieć świadomość tego, że elementy te mogą ograniczać możliwość swobodnego i komfortowego poruszania się w danej przestrzeni, zwłaszcza na ciasnym obszarze czy w przypadku korzystania z systemów z wężowym dostarczaniem sprężonego powietrza, kiedy to pracownik musi ciągnąć za sobą wąż, a jednocześnie występuje ryzyko jego zagubienia.
  • Szczelność maski - niezwykle istotna jest kwestia zagwarantowania odpowiedniej szczelności części twarzowej. Kształty oraz rozmiary twarzy i zarostu użytkowników mogą się od siebie różnić.
    Półmaski i maski są również dostępne w różnych rozmiarach. Konieczne jest sprawdzenie szczelności przylegania przed rozpoczęciem użytkowania. Jeśli mamy do czynienia z maskami i półmaskami konieczne jest zatkanie dłonią wlotów powietrza. W następnej kolejności użytkownik musi spróbować wykonać wdech przy jednoczesnej obserwacji i weryfikacji czy nie dochodzi do przecieków powietrza w miejscach styku maski z twarzą. Osobom, które charakteryzują się szczególnie bujnym zarostem twarzy zaleca się stosowanie systemów z nawiewem powietrza wytwarzającego pewien poziom nadciśnienia w okolicy twarzy.
  • Współpraca z innymi sprzętami ochrony osobistej - konieczne jest uwzględnienie wpływu innych sprzętów ochrony osobistej na szczelność części twarzowej, zwłaszcza w przypadku okularów. W momencie gdy okulary zmniejszają szczelność maski pełnotwarzowej, lepszym pomysłem jest użycie półmaski przeciwpyłowej. Kiedy użytkownik stosuje maskę pełno twarzową i ochronę słuchu, lepszym rozwiązaniem jest wykorzystywanie wkładek przeciwhałasowych jako alternatywy dla nauszników.



VI. Główne zasady właściwego użytkowania ŚOUO

Przed rozpoczęciem stosowania sprzętu ochrony dróg oddechowych konieczne jest wnikliwe zapoznanie się z instrukcją użytkowania, a także zweryfikowanie czy nie została przekroczona data ważności wskazana przez producenta. Kiedy termin ważności zostanie przekroczony, nie ma gwarancji zachowania niezbędnych cech i parametrów ochronnych, które są zadeklarowane dla danej klasy produktu. Jeśli chodzi o filtry oraz pochłaniacze, jest niezwykle istotny element, na który koniecznie trzeba zwrócić uwagę. Dodatkowo niezbędne jest upewnienie się czy opakowania sprzętu nie zostały naruszone i czy były właściwie przechowywane.


Przed rozpoczęciem użytkowania sprzętu ochrony układu oddechowego pracownicy muszą przejść specjalistyczne szkolenie prowadzone przez uprawnionych fachowców. W jego trakcie zapoznają się z zasadami prawidłowego użytkowania oraz postępowania w wyjątkowych sytuacjach, które mogą się przydarzyć w trakcie korzystania z danego sprzętu.


Zgodnie z zaleceniami Instrukcji Krajów Wspólnoty Europejskiej, zawierającej zalecenia związane z doborem oraz użytkowaniem sprzętu ochrony układu oddechowego, użytkownicy tego sprzętu muszą przechodzić specjalistyczne badania lekarskie. Zalecenia dotyczące przedziałów czasowych są następujące:

  • co 3 lata pracy dla pracowników do 35 lat,
  • co 2 lata dla pracowników w wieku 35-45 lat,
  • co roku dla pracowników powyżej 45 lat.


Dodatkowo w celu odpowiedniego funkcjonowania w sprzętu w firmie konieczne jest prowadzenie regularnych kontroli stanu technicznego (przeglądy okresowe), optymalnego dostosowania przez użytkowników, a także sposobu przechowywania sprzętu. Należy pamiętać o tym, aby kontrole te były przeprowadzane regularnie. Podczas wdrażania systemu kontroli konieczne jest przygotowanie przez pracodawcę kart kontrolnych dla każdego użytkownika sprzętu ochronnego. Pozwolą one na błyskawiczne sprawdzenie sposobu jego eksploatacji. Karty te powinno wykorzystywać się również w strefach, w których występują szczególne zagrożenia.

Czas skutecznego działania pochłaniaczy
Jest on zależny od podanych poniżej czynników:

  • typu pochłaniacza,
  • wilgotności oraz temperatury otaczającego powietrza,
  • pojemności sorpcyjnej,
  • poziomu uciążliwości pracy,
  • rodzaju pary lub gazów obecnych w powietrzu,
  • stężenia pary lub gazów obecnych w powietrzu.


Obowiązek stosowania pochłaniaczy wiąże się z trudnościami w określeniu momentu, kiedy konieczne jest dokonanie wymiany spowodowanej nasyceniem sorbentu. Dalsze użytkowanie tego produktu doprowadzi do sytuacji, w której pracownicy zaczną oddychać zanieczyszczonym powietrzem.


Najczęściej wykorzystywaną metodą określenia stopnia zużycia pochłaniaczy jest zastosowanie ostrzegawczych cech substancji chemicznych, takich jak m.in. smak, zapach czy drażnienie błon śluzowych. W tym momencie dochodzi do "przebicia" pochłaniacza wyczuwalnego dla zmysłów. Takie postępowanie przynosi bardzo dobre rezultaty w przypadku większości niebezpiecznych substancji, jednak ma również swoje słabe strony. Wiele ze szkodliwych dla człowieka substancji chemicznych jesteśmy w stanie wyczuć zmysłem węchu, dopiero w momencie, gdy ich stężenie w powietrzu staje się niebezpieczne dla naszego organizmu. Przy dobieraniu sprzętu pochłaniającego konieczne jest poddanie wnikliwej analizie rodzaju czynników chemicznych, które występują w danym środowisku pracy, a następnie, a następnie oszacowanie czasu skutecznego działania przy uwzględnieniu wszelkich czynników wpływających na zmianę ich pojemności sorpcyjnej.

Czas użytkowania filtra

Z biegiem czasu eksploatacji urządzenia dochodzi do ciągłego wzrostu oporów przepływu powietrza. Moment wymiany filtra można określić w sposób subiektywny kiedy tylko poziom oporów powietrza przekroczy akceptowalną przez użytkownika wartość.

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium